"Çok da böyüğüne heves etmen çocuklar..."

(18+) Üzülerek söylemeliyim ki, Nalbur Ahmet abi "geç" bulduklarımızdandır. İnşallah çabuk kaybetmeyiz... Meğer bu abimiz de "uçkur"una fazlası ile düşkün olanlardanmış da bugüne kadar nasıl olmuş da haberimiz olmamış, hayret!

Kader, bir tesadüf eseri bizi iki yıl kadar önce bir araya getirdi, aynı sofraya düşürdü. Ahmet abi aynı zamanda Müjdat hocaların da dükkân komşusu. Ama anladık ki Müjdat Hoca'dan pek de hazzetmiyor. Bunu; lâf dönüp dolaşıp da Müjdat Hoca'ya gelince anladık. Müjdat Hoca'nın "büyüklüğü"ne dair bir konu açılılnca Ahmet abi dayanamadı ve patladı: "Ya bırakın bu adamı, bunu bari bana anlatmayın!.." deyip bardağındaki iki parmak rakıyı bir atımda götürdü ve arkasına yaslanıp anlatmaya başladı:

"Geçen yaz, yengenizi İstanbul'a, bacısının yanına yolladıktan sonra Datça'da otel müdürlüğü yapan yeğenimi aradım ve dedim ki: "Yeğenim, dayın yarın akşam geliyor, ona göre tedbirini al!"


'Emrin olur dayı' dedi tabii ki...

Neyse, akşamına otele vardımkine, çocuk sağolsun havuz kenarına bir masa attırmış, masada da 18'lik "galem" (kalem) gibi bi Rus gızı...Oturduk masaya, o şarabını içti, ben rakımı... Derken çıktık yokarı, girdik odaya! Sonra "barabar" (beraber) duş dedi, girdik duşa, başladık icraata. Başladık amma bir türlü olmuyor,  "olamıyor!". (Ölçülerdeki uyumsuzluktan dolayı demek istiyor yani Ahmet abi, yoksa başka bir şey yok yani...)

Neyse, diyor Ahmet abi; "Yüzü yok, Allahı var, kız zabaha kadar çok da uğraştı amma hıh! "Duhûl" (bkn. Osmanlıca/Türkçe Sözlük) bir türlü mümkün olamıyor aga! Böyle böyle gan-ter içinde sabahı ettik. Kızcağız, yorgun ve perişan amma bütün güzelliği ile yatakta uyuyor. Ben de, kafam bozuk, yatağın kenarına oturmuşum, bir o yataktaki güzelliğe baktım bir de benim aşşağı tarafa. Dedim ki içimden: "Ulan, ne varıdı şöyle bir parmak bi şey olaydın da şunun gibi bir nimattan (nimet) mahrum olmiyeydin be!.."

"İşte yani böyle çocuklar, çok da böyüğüne haves etmen, çok da eyi bi şey değil yani!.. "

Hay Allah senden razı olsun Ahmet abi, moralimizi biraz olsun yerine getirdin yani!..