İslamın şartı kaç ulan?!..

Efendim, bu abdallar malûm, davullu düğünlerin vazgeçilmez müzisyenleridir. Eğer o gün bir zengin düğünü çalmışlarsa, bahşişi de bol almışlarsa ertesi gün kendi aralarında mutlaka bunun bir kutlamasını yaparlar. Hatta, bu durumdan nâşi, bizim buralarda halk, "bir şeyleri kutlayalım, ya da bu akşam bir alem yapalım" manasına; "haydin, bu akşam bir abdal keyfi yapalım" derler.


İşte, yine böyle bir düğün sonrası, bunların keyifleri yerinde, kendi aralarında yiyor, içiyor, eğleniyorlar. Bir müddet sonra da kafaları bulup, birbirlerine giriyorlar. Taş, deynek derken, bir ikisinin kafası gözü yarılıyor tabi. Derken, bu "taşgalayı" (hır-gür, kavga, gürültü) duyan Jandarma geliyor, hepsini karakola dolduruyor bunların. Meseleyi soruşturan Başçavuş, bakıyor ki, meselenin dibi başı yok. Ne yapsın, bunları azarlayıp sonra da bırakacak ama böylesi de bunlara az olur, diye düşünüyor. Derken aklına bir şey geliyor. Bunlar da karakol duvarı dibine düzülmüş, hepsi de ayıkmış, mahçup mahçup beklemekteler zaten...Başçavuş diyor ki:

-"Ulan siz müslüman mısınız?!".


-Bunlar hep bir ağızdan: "Elhamdülillah ağa!"


-Başçavuş, en baştakine dönerek:


-"O zaman söyle ulan, islamın şartı kaç?


-Bizimki yaradana sığınıp sallıyor: "Onbes ağa..." (Ş'leri diyemezler...)


-"Vurun lan şuna onbeş deynek!"


Valla, yatıırıyorlar bunu falakaya, vuruyorlar on beş deyneği! Derken sıra ikinciye geliyor; "Sen söyle ulan, islamın şartı kaç? İkinci perişan durumda. İçinden "ilk söyleyen az söyledi herhal" diyerek: "Yilmi, (yirmi) ağa" diyor ama o da yirmi deynek yemekten kurtulamıyor. Bu minvalde, her sırası gelen 3-5 artırarak 40'ı buluyorlar. Son bir tane abdal kalıyor geriye. Başçavuş diyor ki; "Sen söyle bari ulan, İslamın şartı kaç?" deyince, bizimki zaten tir tir titriyor, çekine çekine: "İkbalıma, gala bahtıma! Gılkbes ağa!" Yani diyor ki; "İkbalime, kara bahtıma, (şansıma talihime, yaradana sığınıp salladım manasına) 45 ağa!"


Tam "gılkbes" deynek de buna tabii ki...

...