Bugün size hikayeyi ben değil, Aşık Gül Ahmet Yiğit anlatacak. Bilmeyenler için hemen söyleyelim ki, Gül Ahmet, aslen Gazi Antep'in İslahiye ilçesine bağlı Feyzipaşa bucağından olan, 1955 doğumlu bir öğretmen/aşığımızdır.
İşte onun ağzından; "evliyalar, enbiyalar, peygamberler yemeği(!) "kabağın" hikayesi:
Burada yazmaya çalıştığımız, sıradan hayatların, kimi zaman sıradışı olma özlemlerine, kimi zaman da günlük hayatlarını yaşarken, hayata bakışlarına dair hikayelerdir. Bazıları da, mizahî yoldan da olsa yerel tarihe ışık tutar mahiyettedir. Bunlar, mutlaka ki, hepimizin aşina olduğu konular. Kimi zaman gülüp geçtiğimiz, kimi zaman da hassstiri çektiğimiz...Ama hepsi de eskilerin nevi şahsına münhasır dedikleri türden...Yani, bizim Adana ve Osmaniye çevresinde konuşulan Çukurova lehçesi ile bir cümlede özetleyecek olursak, bütün bunlar, bizim buraların "Kırık Lafları"dır.
NOT: Kendi memleketinizden benzer hikayeleri paylaşmak isterseniz, lütfen bize yazınız.
0 yorum:
Yorum Gönder